Jarzębina i brzoza - drzewa, które lubię

Jedne z moich ulubionych drzew to jarzębina i brzoza brodawkowata. Jarzębinę lubię ze względu na jej piękne, czerwone "korale", a brzozę za jej jedyny w swoim rodzaju pień, dzięki któremu nie można jej pomylić z żadnym innym drzewem.

JARZĘBINA 

(Jarząb pospolity; Sorbus aucuparia - "jarzębina łowiąca ptaki" - kiedyś wykorzystywana przez ptaszników jako przynęta)

Jarzębinę można spotkać w Europie i Azji. Czy wiecie, że kiedyś na Islandii jarzębinę uważano za drzewo święte? W Polsce można ją zobaczyć prawie wszędzie, ale najczęściej sadzona jest w parkach i ogródkach. Jarzębina żyje od 80-100 lat i może dorosnąć nawet do 15 m. Ma gładką, srebrzystoszarą korę i charakterystyczne liście z ogonkiem składające się ułożonych podłużnie owalnych listków, których może być od 9-17. Ciekawe, czy ktoś z Was wie, że liście jarzębiny pachną gorzkimi migdałami? Wystarczy rozetrzeć je w palcach. Sprawdźcie. Jesienią liście jarzębiny przybierają pomarańczowożółty kolor. Jadalne owoce można zobaczyć już w czerwcu, ale dojrzewają one dopiero w okolicach sierpnia i września przybierając intensywny czerwony kolor i mają średnicę od 7-9 mm.

Jarzębina - gałąź z owocami

Jarzębina - całe drzewo

Jarzębina - owoce

Czy wiecie, że najstarszy jarząb pospolity rośnie w Lubiniu w gminie Świnoujście? Obliczono, że drzewo to ma 135 lat. 

        Niektóre z drzew mogą nie tylko cieszyć oko pięknym wyglądem, ale także posiadać właściwości lecznicze. Do tej grupy drzew należy też jarzębina. Owoce jarzębiny zawierają szczególnie dużo witaminy C i są także ważnym źródłem innej z witamin - witaminy P. Dostarczają ponadto także cennych minerałów takich jak magnez, miedź, potas i sód. Mama powiedziała mi, że zawierają także antocyjany, cenne flawonoidy, garbniki, kwasy organiczne, terpeny i cukry - przede wszystkim fruktozę. Pamiętajcie jednak, że surowe owoce nie są jadalne i nie chodzi tylko o ich gorzki smak, ale przede wszystkim o obecność w nich trującego kwasu parasorbinowego. Jeśli jednako owoce przemrozimy lub zanurzymy na chwilę we wrzątku, wtedy utracą swoje trujące właściwości i gorzki smak.

 BRZOZA BRODAWKOWATA

(Brzoza biała; Betula pendula)

Brzozę można u nas spotkać wszędzie - od gór po morze. Rośnie ona też w prawie całej Europie oraz w Azji. Brzoza żyje od 90 do 120 lat i może osiągnąć wysokość nawet do 30 m. Ma bardzo charakterystyczną białą korę, którą można obdzierać cienkimi poprzecznymi pasmami. Liście brzozy mają kolor zielony, a jesienią stają się żółte.Nasiona brzozy to drobne orzeszki, zwykle opatrzone w dwa błonkowate skrzydełka.

Brzoza - kora

Największą i jednocześnie najstarszą brzozą brodawkowatą w Polsce jest drzewo rosnące w Gdańsku-Oliwie. Ma ono 171 lat, 26 m wysokości i 321 cm w obwodzie.

Brzoza - liście

Czy wiecie, że liście brzozy stanowią surowiec zielarski. Przeczytałam, że zawierają flawonoidy, saponiny, kwasy organiczne, żywice, garbniki katechinowe, sole mineralne, terpeny nawet olejek eteryczny? Surowcem zielarskim może także być kora brzozowa. Czy ktoś z Was pił kiedyś sok brzozowy? Ja próbowałam. Sok można pozyskać wiosną. Jest słodki, bo zawiera głównie cukier fruktozę. Sok brzozy zawiera też liczne sole mineralne. Głównie fosfor, miedź, mangan, potas i wapń, a także witaminę B.

 Brzozy - całe drzewa

Emilia