Moja szkoła
Moja szkoła jest ciekawym miejscem. Lubię tam przebywać i spotykać się z koleżankami. Budynek szkoły jest kolorowy. Ma aż trzy kolory: pomarańczowy,czerwony i jasno-żółty. Obok budynku, przy bramie, jest plac zabaw. Po prawej stronie rosną zielone drzewa i krzewy, rosną tam też kolorowe kwiatki. Obok kwiatów znajduje się kojec z owczarkami, które wabią się Sara, Kora i Tajson i są koloru czarno - brązowo- białego. Wewnątrz szkoły, na parterze, znajduje się kuchnia Pani Wioli, jadalnia, przedszkole i przede wszystkim "centrum dowodzenia" czyli gabinet Pani Dyrektor. Na pozostałych trzech piętrach znajdują się sale lekcyjne wyposażone w brązowe ławki i krzesła. W salach są oczywiście tablice interaktywne lub zwykłe, szafy, a także biurko nauczyciela. Ściany są ozdobione różnymi kolorowymi dekoracjami. Oprócz sal lekcyjnych mamy także dwie świetlice, salę gimnastyczną, salę zabaw i pracownię komputerową. Ja najbardziej lubię spędzać czas w mojej klasie, czyli w czwartej omega.Na przerwach mogę tam rozmawiać z koleżankami o filmach, grach i książkach. Czuję się tam bezpiecznie. W naszej szkole panuje miła atmosfera.
Szkoła za 100 lat
Za sto lat prawdopodobnie nie będzie szkół, ponieważ każde dziecko będzie otrzymywało zaraz po urodzeniu naszyjnik z mikrochipem wiedzy. Naszyjnik ten będzie powiększał się wraz z wiekiem. Ponieważ dzieci nie będą musiały się uczyć, bo cała wiedza będzie w naszyjniku, będą spotykały się w szkole dla zabawy. Wszyscy uczniowie i nauczyciele będą przylatywali statkami kosmicznymi, a na wycieczki klasy będą latały na Marsa lub Wenus. W pobliżu szkoły będzie kosmiczny plac zabaw, na którym wszystko będzie latało. Nie będzie oczywiście książek i zeszytów, będą tylko komputery i tablety. Wszyscy będą mogli się łatwo ze sobą porozumiewać za pomocą urządzeń elektronicznych. Taka szkoła podobałaby się wszystkim.Szkoła Mikołajka
Szkoła do której chodził Mikołajek nie spodobałaby się nikomu, ponieważ było tam dużo kar nieprzyjemnych dla uczniów. Trzeba było na przykład przepisywać jedno zdanie sto razy i stać w kącie. Niektórzy nauczyciele byli bardzo surowi i nieuprzejmi, jak na przykład wychowawca Mikołajka Rosół. Na lekcjach uczniowie się wygłupiali, a na przerwach bili, a bójki nie są przecież rozwiązaniem problemów. Na lekcjach powinien panować spokój, a chłopcy ciągle hałasowali utrudniając nauczycielowi prowadzenie lekcji. W mojej szkole kary są łagodniejsze, a nauczyciele sympatyczniejsi.Szkoła Żeromskiego
Chciałabym opisać jeszcze jedną dziwną szkołę, którą widziałam w Kielcach. Rodzice często zabierają mnie na wycieczki do różnych miast Polski i "ciągną" mnie po muzeach w których muszę " podziwiać" dzieła sztuki. W ubiegłe wakacje byliśmy na wycieczce w Kielcach, gdzie zwiedzaliśmy między innymi Muzeum Stefana Żeromskiego - polskiego pisarza. Zobaczyłam tam salę lekcyjną oraz dokumenty z czasów nauki w gimnazjum Stefana Żeromskiego czyli z lat 1874-1882. W klasie znajdowały się drewniane szkolne ławki koloru czarnego z pulpitami, w których były otwory na szklanekałamarze. Na pulpicie leżały prawdziwe ptasie pióra, które maczano w atramencie i nimi pisano. Przed ławkami, na podwyższeniu, było biurko nauczyciela, a na nim znajdował się "Dziennik" i metalowy dzwonek , którym nauczyciel ogłaszał koniec lekcji. Obok biurka stało duże liczydło, a przy nim czarna tablica. Na ławkach uczniów leżały drewniane tornistry i piórniki. Takie tornistry musiały być ciężkie!!! Chłopcy, bo była to szkoła tylko dla chłopców, musieli chodzić do szkoły w czarnych mundurkach. I było tam coś co mnie bardzo zdziwiło. Na biurku nauczyciela leżał kij do bicia niesfornych uczniów - podobno nazywał się dyscyplina.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz